Irena Tuwim od najmłodszych lat żyła w cieniu swojego starszego brata, słynnego łódzkiego poety Juliana Tuwima, ale mimo tego stała się autorką odważnej poezji kobiecej. W latach międzywojennych autorka opublikowała tomy wierszy: „24 wiersze”, “Miłość szczęśliwa” i “Listy”, jednak największą sławę Irena Tuwim zyskała dzięki przetłumaczeniu na język polski książki dla dzieci „Kubuś Puchatek” autorstwa angielskiego pisarza Alana Alexandra Milne’a. Mimo osiągnięć literackich i tłumaczeniowych Irena Tuwim była niesprawiedliwie mniej znana od swojego brata – podaje lodzanka.eu.
Biografia Ireny Tuwim
Przyszła poetka i tłumaczka Irena Tuwim urodziła się 9 stycznia 1872 roku w polskim mieście Łódź w rodzinie zasymilowanych Żydów. Jej ojciec Izydor pracował jako księgowy w oddziale Azowsko-Dońskiego Banku Handlowego. Później, we wspomnieniach o swoim dzieciństwie, Irena pisała, że jej rodzice bardzo różnili się temperamentem. Później, we wspomnieniach o swoim dzieciństwie, Irena pisała, że jej rodzice bardzo różnili się temperamentem. Z jednej strony ciągle zmartwiona matka Adela, powtarzająca córce, że ona „jest najgorszym dzieckiem, jakie kiedykolwiek widziała i że taką dziewczynkę czeka zły los”. Matka ciągle dążyła do innego, lepszego życia, ale z drugiej strony był ojciec: księgowy, domator, zafascynowany językami i Paryżem, który odwiedzał w młodości.
Irena Tuwim jest młodszą siostrą znanego łódzkiego poety Juliana Tuwima. Aktywną karierę literacką kobieta rozpoczęła w latach międzywojennych. W czerwcu 1922 roku wyszła za mąż za krytyka literackiego Stefana Napierskiego. W tym samym roku łodzianka przeszła na katolicyzm.
Nieco później wraz z mężem przeniosła się do Warszawy i dołączyła do grupy literackiej Skamander, której jednym z głównych członków był jej brat Julian Tuwim.
Pod koniec lat 1920-tych poznała prawnika Juliana Stawińskiego, dla którego później zostawiła Stefana Napierskiego. Na początku lat 1930-tych, wraz z Julianem Stawińskim, Irena Tuwim przeniosła się do Ostrowi Mazowieckiej, a już 12 czerwca 1935 roku para oficjalnie wzięła ślub w tym mieście. Od 1937 roku do wybuchu II wojny światowej para mieszkała w Warszawie, gdzie Julian Stawiński pracował jako prawnik.
Wybuch wojny zmusił parę do emigracji najpierw do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii. W lutym 1945 roku wraz z mężem przeniosła się do Kanady i zamieszkała w Toronto. Po zakończeniu II wojny światowej Tuwim przeniosła się najpierw do Stanów Zjednoczonych, gdzie jej mąż pracował jako attaché w polskiej ambasadzie rządu komunistycznego.
W lutym 1947 roku Irena wraz z mężem wróciła do Polski. Powrót poetki do ojczyzny bardzo ułatwił jej brat Julian Tuwim, który chciał, aby w pogrzebie matki uczestniczyła cała najbliższa rodzina. Sama Irena Tuwim wahała się z powodu obaw przed polskimi władzami komunistycznymi i antysemityzmem.
Poezja i twórczość tłumaczeniowa znanej łodzianki
Zarówno Irena jak i Julian Tuwim mieli talent literacki, jednakże brat był bardziej znany w polskich kręgach literackich. Irena Tuwim zasłynęła jako poetka w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Jeszcze wtedy łodzianka wydała trzy tomiki poezji: „24 wiersze” (1921), „Listy” (1926), „Miłość szczęśliwa” (1930).
Anna Augustyniak, badaczka biografii i twórczości Ireny Tuwim, zauważa, że w swoich wierszach poetka wyszła poza klasyczną surowość, pokazując ciało kobiety, jej przeżycia, pragnienia i ból. Być może, zdaniem Anny Augustyniak, właśnie dlatego poezja Ireny Tuwim nie stała się powszechnie znana.
W latach 1930-tych Irena zaczęła aktywnie tłumaczyć z języka niemieckiego, rosyjskiego i angielskiego na język polski. Tłumaczyła głównie literaturę dla dzieci i młodzieży. Do jej osiągnięć translatorskich należą „Chata wuja Toma” Harriet Beecher Stowe oraz dzieła Oscara Wilde’a i Katherine Mansfield. Jednak do historii polskiej kultury Irena Tuwim przeszła jako „matka Kubusia Puchatka”. To ona dokonała polskiego tłumaczenia słynnej książki dla dzieci „Kubuś Puchatek” autorstwa angielskiego pisarza Alana Alexandra Milne’a.
W czasie II wojny światowej i w latach powojennych Irena Tuwim nadal pisała i tłumaczyła. W jej twórczości literackiej zaczęły pojawiać się opowiadania. W szczególności w latach wojny opublikowała opowiadanie o swoim łódzkim dzieciństwie w antologii „Kraj lat dziecinnych”. Ostatnie lata życia Irena Tuwim poświęciła głównie tłumaczeniom.
Poetka i tłumaczka zmarła 7 grudnia 1987 roku w Warszawie.