Kobiety od dawna uwielbiają ozdabiać swoje ciała i podkreślać swój wizerunek oraz status w społeczeństwie za pomocą różnych dodatków. Tak, wszystko zaczęło się od czasów prymitywnych, kiedy kamyki i kości zwierząt służyły jako dodatek do wyglądu i miały magiczne znaczenie – pisze serwis lodzanka.eu.
Na przestrzeni czasu biżuteria była również nieodłącznym elementem wizerunku kobiet mieszkających w Łodzi. Jaką biżuterię nosiły łódzkie kobiety w przeszłości, co symbolizowała, jakie są inne ciekawostki dotyczące biżuterii damskiej minionych wieków – przeczytasz o tym w poniższym materiale.
Nie biżuteria, a „klejnoty”, czyli krótka historia biżuterii XVIII wieku
Okres XVIII wieku można uznać za najciekawszy z punktu widzenia wyrafinowania i pomysłowości w kwestii biżuterii łódzkich kobiet. Co ciekawe, próbując znaleźć w literaturze z dawnych czasów określenie biżuteria, zdecydowanie poniesiemy porażkę, gdyż wówczas tego typu dodatki nazywano klejnotami.
Pojęcie biżuteria miało znacznie szersze i ciekawsze znaczenie niż biżuteria. Szlachta nosiła, oprócz klasycznych opcji biżuterii i kamieni, ozdobne zegarki, tabakiery, a nawet ceremonialną broń. W XVIII wieku było to normalne zjawisko, a nawet niezbędny dodatek do zdobienia wizerunku kobiety w społeczeństwie, nic więc dziwnego, że ludzie współcześni mogą je widzieć na portretach ówczesnych kobiet – te rzeczy uważano za elementy biżuteryjne.
Magiczne znaczenie i rola biżuterii wśród łódzkich kobiet w XVIII wieku
Przede wszystkim biżuteria i dodatki w wizerunku kobiety zawsze pełniły rolę estetyczną – było to dopełnienie wizerunku, dodanie noszącym ją kobietom elegancji i dostojności. Warto jednak zauważyć, że ówczesna biżuteria miała ważne znaczenie magiczne. Bardzo często kobiety Rzeczypospolitej nosiły biżuterię jako talizmany i amulety chroniące przez złymi duchami lub też jako symbole religijne – nadając im ogromne znaczenie i rolę. Biżuteria miała również rolę zupełnie praktyczną – często była to tak zwana inwestycją na przyszłość.
Jeśli mówimy o bogatych szlachciankach, to ich biżuteria miała różne formy. Pod wpływem stylu barokowego ówcześni mistrzowie tworzyli ją w fantazyjnych formach, bawiąc się asymetrią. To prawda, że wraz z upływem czasu fantazja w biżuterii malała, a w modzie były kwiatowe wzory. W ówczesnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów biżuterię wykonywano z kolorowych kamieni.
Nie każdy mógł sobie pozwolić na wyroby z kamieni szlachetnych, gdyż były bardzo drogie, ale bogata szlachta lubiła je kupować. W biżuterii rodzinnej z tego okresu często można zobaczyć wizerunki monogramów, herbów rodzinnych, a nawet portrety krewnych.
Jak noszono biżuterię w dawnej Rzeczypospolitej?
Podobnie jak w czasach nowożytnych, w XVIII wieku kobiety nosiły biżuterię w wielu miejscach. Przedstawicielki płci pięknej z pewnością uzupełniały swoje fryzury spinając włosy ozdobnymi spinkami i igłami. W tym okresie modne było również ozdabianie fryzur tiarami.
Zadbana młoda dama zawsze nosiła na szyi łańcuszki i wisiorki, wyrabiano wówczas także wyszukane naszyjniki. Bardzo często w tym okresie zamiast wisiorków mocowano do łańcuszków ozdobne buteleczki lub tabakierki, lub słoiczki na perfumy. Pełniły one bardzo istotną rolę, gdyż umieszczone tam kadzidełko dawało przyjemny aromat i stale go podtrzymywało, gdy kobieta przebywała na spotkaniach towarzyskich.
Jeśli chodzi o biżuterię na palcu, to Polki lubiły zakładać różnego rodzaju pierścionki, a także pieczęcie heraldyczne. Takie pieczęcie miały podkreślać status kobiety w społeczeństwie, znaczenie jej rodziny. Przeważnie były przekazywane z pokolenia na pokolenie – dziewczęta dziedziczyły je po szlacheckich rodzicach.
