Historia Klasztoru Sióstr Bernardynek w Łodzi

Postanowili poświęcić swoje życie Bogu i Kościołowi. Pomagają chorym i potrzebującym, pracują w ogrodzie i małym gospodarstwie klasztornym. Ich dzień to splot modlitwy i pracy na rzecz innych. Mowa o Siostrach Bernardynkach, które mieszkają w klasztorze w Łodzi, których historia rozpoczęła się w drugiej połowie lat czterdziestych XX wieku. U źródeł powstania klasztoru była Matka Franciszka Wierzbicka – podaje lodzanka.eu.

Powstanie Klasztoru Sióstr Bernardynek w Łodzi

Siostry bernardynki należą do dużej rodziny zakonów franciszkańskich. Historia zakonu franciszkanów sięga początków XIII wieku. Jej założycielem był włoski mnich Franciszek z Asyżu.

W Polsce pierwsze informacje o siostrach bernardynkach pochodzą z 1453 roku, kiedy to franciszkanin Jan Kapistran założył w Krakowie pierwszy klasztor franciszkański poświęcony św. Bernardynie z Sieny. Z czasem zakonników nazwano bernardynami. Pod wpływem kazań Jana Kapistrana wiele kobiet wstąpiło w szeregi zakonnic.

Pierwszy klasztor wspólnie żyjących sióstr  powstał w Krakowie w 1454 roku. Ich życie opierało się na regule trzeciego zakonu świeckiego, zatwierdzonego przez papieża Mikołaja V.

Historia klasztoru Sióstr Bernardynek w Łodzi rozpoczęła się w 1946 roku. U źródeł powstania klasztoru stała Matka Franciszka Wierzbicka. W 1946 roku przyjechała do Łodzi na zaproszenie ówczesnego ordynariusza. Towarzyszyło jej kilka innych sióstr. Pierwsze lata życia w łódzkim klasztorze były bardzo trudne, gdyż na terenie przylegającym do kościoła znajdował się tylko jeden parterowy budynek, który służył jako dom dla sióstr, pracownia krawiecka, kuchnia, refektarz i miejsce wspólnych modlitw.

Po kilku miesiącach od założenia klasztoru w Łodzi zaczęły do niego przychodzić kobiety, które również chciały poświęcić swoje życie modlitwie do Boga. W 1951 roku było już jedenaście sióstr. Aby rozwiązać trudności mieszkaniowe, siostry zakupiły od wojska baraki, zbudowane z gotowych elementów drewnianych, które można było łatwo przenosić i składać.

Matka Franciszka jednak wciąż myślała o budowie nowego klasztoru. Zamiaru tego nie można było jednak zrealizować aż do 1970 roku – dopiero w tym roku siostry otrzymały pozwolenie na budowę nowego domu klasztornego. Matka Franciszka nie doczekała tej chwili, więc nad budową czuwała ówczesna przełożona, Matka Krystyna Farjon.

W dniu 8 grudnia 1972 roku nastąpiło uroczyste poświęcenie nowo powstałego klasztoru sióstr bernardynek. Dwa lata po rozpoczęciu budowy wszystkie siostry wprowadziły się do nowego klasztoru. W 1974 roku siostry uporządkowały teren klasztoru i wybudowały budynek gospodarczy w miejsce starych drewnianych szop.

W 1975 roku kościół został odnowiony, a jego wnętrze zrekonstruowane. W 1979 roku odbudowano mury, sklepienia, prezbiterium, galerie i narteks. W 1987 roku kardynał Józef Glemp uroczyście przemianował kościół św. Stanisława Kostki na kościół Matki Bożej Miłosierdzia. W 1998 roku kościół został całkowicie odnowiony od strony zewnętrznej. Matka Krystyna chciała, aby w prezbiterium zainstalowano figurę Chrystusa Ukrzyżowanego, co uczyniono w 1999 roku. Uroczystość konsekracji odbyła się 24 października 1999 roku pod przewodnictwem arcybiskupa Władysława Ziółka, ordynariusza Kościoła łódzkiego.

O siostrach bernardynkach

Głównym celem Sióstr Bernardynek jest uwielbienie Boga i pomoc kościołowi w jego misji zbawczej poprzez modlitwę i pokutę. Siostry bernardynki idą za przykładem św. Franciszka z Asyżu i żyją według trzech rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

Siostry pomagają też chorym i potrzebującym oraz prowadzą przedszkole. Pracują również w ogrodzie i w małym gospodarstwie klasztornym.

Ich dzień to splot modlitwy i pracy na rzecz innych, który zaczyna się o 5 rano od wspólnej modlitwy porannej.

Matka Franciszka Wierzbicka

Matka Franciszka Wierzbicka jest założycielką i fundatorką klasztoru Sióstr Bernardynek w Łodzi. Urodziła się w miejscowości Vynnyky (obwód lwowski, Ukraina). Franciszka Wierzbicka miała niezwykły talent malarski.

Arcybiskup Romuald Jałbrzykowski zainteresował się talentem Matki Franciszki i dzięki niemu mogła ona w latach 1928-1929 studiować na Uniwersytecie Wileńskim, a w 1929 roku w Rzymie na Akademii Sztuk Pięknych. Przebywała tam do 1934 roku.

W kwietniu 1946 roku kobieta przyjechała do Łodzi. Dzięki Franciszce Wierzbińskiej w mieście rozpoczęła się historia klasztoru sióstr bernardynek. Ponadto w pierwszych latach pobytu w Łodzi zorganizowała przedszkole.

Wierność Bogu i Kościołowi, oddanie ludziom, zwłaszcza biednym, którym okazywała miłosierdzie i miłość, sprawiły, że Franciszka Wierzbińska zyskała szacunek nie tylko wśród sióstr, ale i w społeczeństwie. Chciała, aby siostry miały lepsze warunki życia, aby po 27 latach mieszkania w barakach mogły zamieszkać w nowym klasztorze. Nie doczekała się jednak otwarcia nowego klasztoru. Matka Franciszka Wierzbińska zmarła 1 lutego 1970 roku, ale na zawsze pozostała w sercach i pamięci sióstr bernardynek.

.,.,.,.