Dom Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej w Łodzi stał się jednym z największych i najnowocześniejszych ośrodków pomocy i wsparcia dla kobiet w ciąży i dzieci w Polsce. Oficjalne otwarcie Domu Samotnej Matki miało miejsce latem 1992 roku, jednak historia jego pojawienia się rozpoczęła się na długo przed tym. Do placówki mogły zgłosić się kobiety w ciąży i kobiety z małoletnimi dziećmi, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej lub padły ofiarą przemocy domowej. Tysiące łodzianek i mieszkanek województwa łódzkiego znalazło schronienie i pomoc w Domu Samotnej Matki od początku jego powstania – pisze lodzanka.eu.
Prehistoria pojawienia się Domu Samotnej Matki
Prehistoria pojawienia się Domu Samotnej Matki wiąże się z działalnością w Łodzi Zgromadzenia Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla. Ich dom znajdował się przy ulicy Mariańskiej 3. Od lat 60. chętnie przyjmowali kobiety w ciąży i matki, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej.
W 1970 roku siostry przeniosły się do domu przy ulicy Janosika 141 w Łodzi, gdzie nadal przyjmowały kobiety z dziećmi potrzebującymi pomocy. W dość krótkim czasie osiem kobiet z dziećmi zwróciło się do sióstr. W sumie Siostry Antonianki udzieliły schronienia ponad stu ciężarnym i matkom z dziećmi. Ponieważ liczba miejsc w ich domu była ograniczona, z czasem kwestia założenia domu dla matek z dziećmi stała się bardziej aktualna.
Historia założenia
Na początku lat 80. kwestią założenia domu dla matek z dziećmi, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej, zajęła się działaczka społeczna i prawniczka Maria Sawicka. Stworzyła i przez lata koordynowała infolinię dla kobiet z problematyczną ciążą.
Widząc więc potrzebę utworzenia specjalnej placówki dla kobiet z dziećmi, zwróciła się do ks. Stanisława Kaniowskiego, ówczesnego zastępcy biskupa archidiecezji łódzkiej.
Z kolei ks. Stanisław Kaniewski zapoznał z tą sprawą ówczesnego arcybiskupa Łodzi Władysława Ziółka. W grudniu 1991 roku arcybiskup Władysław Ziółek wydał dekret ustanawiający Diecezjalny Dom Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej .
Stanisława Leszczyńska została wybrana patronką Domu Samotnej Matki. Była położną pochodzącą z Łodzi. Leszczyńska zasłynęła z przyjmowania porodów u jeńców obozu koncentracyjnego Auschwitz i ryzykując życiem ratowała noworodki przed śmiercią.
Dom Samotnej Matki w Łodzi mieści się przy ulicy Nowe Sady 17 w dzielnicy przemysłowej miasta. W lokalu mogło przebywać jednocześnie 30 kobiet z dziećmi. Kierownictwo placówki powierzono Siostrom Antoniankom, a oficjalne otwarcie Domu Samotnej Matki miało miejsce 22 czerwca 1992 roku.
W uroczystości poświęcenia uczestniczył arcybiskup Władysław Ziółek, który poświęcił placówkę, a także przedstawiciele władz miasta i duchowieństwo.
W 2009 roku rozpoczęto budowę nowego lokalu dla Domu Samotnej Matki przy ulicy Broniewskiego, gdyż poprzedni lokal wymagał remontu i znajdował się w strefie przemysłowej miasta. Budowa nowego domu kosztowała 6 mln złotych. Lwią część funduszy zapewniła Unia Europejska, a pozostałe wydatki zostały pokryte z odliczeń podatkowych i datków na cele charytatywne.
Nowa siedziba Domu Samotnej Matki została uroczyście poświęcona i otwarta w październiku 2011 roku.
Pomoc dla kobiet w ciąży i matek z małoletnimi dziećmi
Dom Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej w Łodzi stała się placówką, w której kobiety w ciąży i kobiety z dziećmi mogą uzyskać azyl. Zwracały się do nich kobiety, które znalazły się w kryzysowej sytuacji życiowej lub były ofiarami przemocy domowej.
Dla kobiet w ciąży i samotnych matek z małoletnimi dziećmi przygotowano tutaj pokoje jednoosobowe ze wszystkimi udogodnieniami, łazienką i wspólną kuchnią do gotowania. W nowym pomieszczeniu domu pojawiła się także biblioteka, świetlica, a na terenie placówki wybudowano kaplicę, urządzono plac zabaw i miejsce do spacerów.
Przebywanie w Domu Samotnej Matki było możliwe przez rok. Warunkiem uzyskania azylu jest ostatnie stałe miejsce zamieszkania w Łodzi lub województwie łódzkim.
Oprócz schroniska w placówce można uzyskać bezpłatną opiekę medyczną, w szczególności położniczą, a także otrzymać środki higieny. Również kobiety, które z musu zwróciły się do domu samotnej matki, mogły otrzymać pomoc prawną, wsparcie psychologiczne i terapeutyczne oraz opiekę duchową.
Mimo że instytucja przyjęła nazwę Dom Samotnej Matki, zwracając się tutaj, kobiety przestały czuć się samotne.
